نطق پیش از دستور غلامحسن اسکندری در جلسه 179 (1403/09/25)

بسمه تعالی نطق پیش از دستور صحن دکتر غلامحسن اسکندری مورخ 25/09/1403 ضمن گرامیداشت سالروز وفات ام البنین(ع) که به بشریت درس گذشت و آزادگی دادند و عرض ادب و ارادت خدمت همه ی مادران و همسران شهدا که پا به پای آن عزیزان جنگیدند و در اجر آنان شریکند. مطالب خود را در سه بخش عرض میکنم: 1. هفته پژوهش را گرامی میداریم. نقش پژوهش در تصمیمات شورا و شهرداری اعم از کمیسیون و صحن و مدیریت و اجرا می تواند نقضی باشد بر روشهای مرسوم و قدیمی چند دهه گذشته. برای رسیدن به شرایط و نتایج جدید، باید روشها را تغییر داد و این مهم تنها از طریق پژوهش قابل تحقق است. بنده تشکر میکنم از تدوین قانون پیوست فرهنگی که در شورا مصوب شد. با توجه به ظرفیت‌های فراوان نیروهای مجرب و تحصیلکرده در بین کارمندان شهرداری، امید است که از این مسیر پژوهشی برای تدوین پیوست‌های دیگر یز استفاده شود. تدوین پیوست زیست محیطی برای پروژه های عمرانی و پیوست های پدافندی و ترافیکی در حوزه شهرسازی نیز از ضروریات آینده شهر شیراز است. 2. با توجه به اینکه فصل تدوین بودجه نزدیک است، و از طرفی مشاهده می‌شود که برخی از مدیران به افزایش بودجه سالیانه افتخار می‌کنند، توجه به این نکته مهم است که حدود 90 درصد بودجه شهرداری از جیب مردم تامین می‌شود، یا به طور مستقیم از عوارض و یا به طور غیرمستقیم از تهاتر زمینهایی که آن هم از املاک مردم است. بدیهی است در این شرایط، افزایش بودجه موجب فشار بیشتر به مردم میشود. بر این باور هستیم که این شیوه باید تغییر کند. مردم دیگر تحمل فشار اقتصادی بیشتر را ندارند. لازم است در نوشتن بودجه سال آینده این مساله مورد توجه قرار گیرد تا ما خودمان عامل فشار بیشتر بر مردم نباشیم. 3. اخیرا دیوان عدالت اداری حکمی را در مورد تبدیل وضعیت نیروهای شرکتی صادر کرده است. شنیده شده که برخی از صاحب‌منصبان شهرداری ادعا کرده‌اند که به واسطه ی نامه‌ی بنده، از تبدیل وضعیت ها جلوگیری شده است. اگر کسی احیانا چنین جمله ای به کارمندان شهرداری گفته است قطعا کذب است. بنده لیست مکاتبات بدون جواب با شهرداری را بزودی تقدیم رییس شورا میکنم . در شرایطی که جواب مکاتبات ما داده نمیشود، نمیتوان و نباید ممانعت از تبدیل وضعیت این 300 نفر را به نامه‌ی اینجانب نسبت داد. بله بنده نامه زدم و درخواست کردم مراحل قانونی طی شده برای تبدیل وضعیت نیروها به شورا ارسال شود که البته هنوز هم پاسخ این مکاتبه داده نشده است. همان وقت بنده بصورت تلفنی با یکی از مسئولان ارشد شهرداری صحبت کردم که اگر این آزمون را برگزار کنید و موجب ایجاد امید در دل کارکنان شوید ولی نتوانید آن را به ثمر برسانید موجب ضربه بیشتر و ناامیدی کارکنان میشود. به بنده قول داده شد که جواب آزمون را منتشر نخواهند کرد تا از طی شدن مراحل قانونی آن اطمینان حاصل شود. اما خلف وعده کردند، صبح آن روز آزمون گرفته شد و ظهر نتیجه آزمون را منتشر کردند. حالا در انتهای کار گیر کرده اند و این تقصیر اینجانب نیست. از قرار مسموع، همان موقع ۲۶ نفر از خود کارمندان به دیوان شکایت کرده و سازمان محترم بازرسی هم به قضیه ورود کردند. در رای اخیر دیوان عدالت اداری هم به صراحت ذکر شده که گرفتن هرگونه آزمون برای تبدیل وضعیت نیروهای شرکتی به قرارداد کار معین خلاف قانون تشخیص و ابطال شده است. فلذا اینکه بخواهند مساله (ممانعت از تبدیل وضعیت) را به یک فرد نسبت دهند خارج از انصاف و جوانمردی است. بنده همچنان پیگیر شفافیت نیروی انسانی در شهرداری هستم و در آینده نزدیک این مساله را مجددا مطرح خواهم کرد. اما موضوع مسئولیت ضربه روحی وارده بر کارمندان شریف شهرداری بر عهده کسانی است که وعده های غیر قابل تحقق به کارمندان شریف شهرداری دادند و اکنون هم از حل کردن آن عاجزند.