ابوبشر عمرو بن عثمان بن قنبر سیبویه (۱۴۰ ه.ق -۱۸۰ ه.ق) معروف به سیبَوَیه شیرازی از دانشمندان ایرانی صرف و نحو زبان عربی و پیشوای مکتب نحوی بصره بود. معنی نام او بوی سیب است. او در یکی از روستاهای بیضا به دنیا آمد، سپس به بصره رفت و از شاگردان خلیل بن احمد گردید و توانست در علم نحو به درجه استادی برسد و در آنجا کتاب مشهور خود را در صرف و نحو، تصنیف کرد. او اولین کتاب کامل درباره زبان عربی و قواعد آن را نوشته است که اسم آن الکتاب است. آن‌گاه به بغداد عزیمت کرده و پس از مناظره با کسائی، به اهواز و شیراز آمده و در آنجا به سال ۱۸۰ ه. وفات یافت. به دلیل جوانمرگ شدنش، بر سر مزار او سنگ سیاهی قرار دادند که همین باعث شد محله پیرامون آرامگاه سیبویه سنگ سیاه نام بگیرد.
مرجع: سیبویه دستورنویس و زبان‌شناس، محمد دبیرمقدم