کمال الدین ابوالعطاء متخلص به خواجو شاعر قرن هشتم، در سال 689ه.ق در کرمان به دنیا آمد و در سال 722ه.ق در شیراز درگذشت. آرامگاه وی در شیراز ، در دامنه کوه صبوی و در ابتدای جاده شیراز-اصفهان ، در تنگ الله اکبر قرار گرفته است. قبر وی مشرف بر دروازه قرآن است . آب چشمه معروف رکناباد نیز از کنار مقبره خواجو می گذرد. این آرامگاه در سال 1315 با اعتبارات اداره فرهنگ فارس ساخته شد. محل آرامگاه در محوطه ی بدون سقف قرار دارد. در وسط صفه آن سنگ قبری است که بالای آن محدّب و دارای برآمدگی است. روی این سنگ کتیبه ای که بیانگر قبر خواجو باشد، وجو ندارد. فقط بالای سنگ عبارت:«کل من علیها فان و یبقی وجه ربک ذوالجلال و الاکرام» به خط ثلث نوشته شده است. در بالا و پایین قبر نیز دو ستون سنگی کوتاه قرار دارد. در سال 1337 اداره باستان شناسی فارس اقدام به ساخت یک اتاق در قسمت شمالی محوطه آرامگاه کرد. در پیشانی این اتاق دو غزل از غزلیات خواجو به خط نستعلیق بر روی کاشی با مطلع های زیر نوشته شده است: دوش می کردم سؤال از جان که آن جانانه کو؟ گفت: بگذر زان بت پیمان شکن پیمانه کو؟ *** صبحدم دل را مقیم خلوت جان یافتم از نسیم صبح بوی زلف جانان یافتم هم اینک این اتاق تبدیل به فرهنگسرای خواجو گردیده است. کمی بالاتر از مقبره خواجو 3 غار وجو دارد . یکی از آنها غاری است که محل عبادت و ریاضت زهاد و مشایخ بوده و خواجو نیز مدتی در آنجا به عبادت مشغول بوده است. غار دیگر که در دهانه آن طاقی ضربی از نوع طاق کجاوه ای از سنگ و آجر زده شده ، محل قبر خواجه عماد الدین محمود، وزیر معروف شاه شیخ ابواسحاق اینجو است.(قبر خواجه عماد الدین محمود) در سمت چپ این غار نیز محرابی بر روی دیواره سنگی حجاری شده که بخش بالایی و ضلع چپ آن تخریب گردیده است. در کنار این غار نقش برجسته ای از جنگ رستم و شیر دیده می شود که به دستور حسینعلی میرزا فرمانروای فارس در سال 1218ه.ق حک شده است. در کنار آن نیز نقش برجسته نا تمامی از فتحعلی شاه قاجار و دو تن از پسرانش وجود دارد. در دو طرف این نقش برجسته دو نیم ستون به سبک ستون های دوره زندیه در درون کوه حک شده است. در سال 1370 توسط دانشکده ادبیات دانشگاه کرمان،کنگره بین المللی بزرگداشت خواجو در کرمان برگزار شد و مراسم اختتامیه این کنگره در شیراز انجام شد. در همان زمان توسط شهرداری شیراز و استانداری فارس، آرامگاه خواجو مرمت و بازسازی شد. این بازسازی در برگیرنده بازسازی کف و بدنه و ایجاد یک سری دیواره های عمودی با مصالح سنگ بود. سردیس سنگی خواجو که از سنگ یکپارچه کوه تراشیده شده است در این مکان قرار دارد. بنای آرامگاه خواجوی کرمانی در تاریخ13/12/1351 با شماره 916 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
مرجع: https://www.fafarschto.ir/att.html?ln=fa&at=93