دکتر سیدمهدی حمیدی شیرازی در سال ۱۲۹۳ ه.ش در شیراز به دنیا آمد. پدرش سید محمدحسن ثقه الاعلام از بازرگانان معروف شیراز بود که در دوره اول مجلس شورای ملی، از آن شهر به نمایندگی مجلس انتخاب گردید. مادرش بانو سکینه آغازی ارسنجانی شاعری بود که اولین مدرسه دخترانه را در شیراز با نام عفتیه بنا نهاد. او در سال ۱۳۲۵ ه.ش از دانشگاه تهران در رشته زبان و ادبیات فارسی موفق به اخذ دکترا شد و سپس در دانشکده الهیات به تدریس مشغول گردید. حمیدی بعد از شهریور ۱۳۲۰ با قصاید حماسی‌وار پیرامون شرایط نابسامان سیاسی و اجتماعی ایران و در حمله به اشغالگران بیگانه و تجزیه طلبان، مورد توجه خاص و عام واقع شد و به او لقب «شاعر ملی» داده بودند. پس از سال ۱۳۲۴ تدریجاً گرایشی به مضامین اجتماعی و وطنی و تاریخی پیدا کرد. حمیدی آثار نظم و نثر فراوانی دارد که اشک معشوق، در امواج سند، سال های سیاه، عشق دربدر، سبکسری های قلم و عروض حمیدی از آن هاست. او در سال ۱۳۶۵ ه.ش در تهران درگذشت و در حافظیه شیراز به خاک سپرده شد.
منبع: انجمن های ادبی شیراز، حسن امداد