شرف‌الدین عبدالله بن فضل‌الله شیرازی، معروف به وصّاف الحضره و شرف شیرازی، ادیب و شاعر سده هفتم هجری قمری است. اوبه سال ۶۶۳ق در شیراز زاده شد و در همین شهر به کسب دانش پرداخت و سرانجام به خدمت دیوانی درآمد. وصاف مدتی نیز مورد لطف خواجه رشیدالدین فضل‌الله همدانی و غازان خان و سلطان الجایتو قرار گرفت. وصاف از سال ۶۹۹ بقصد تحریر ذیلی بر تاریخ جهانگشای جوینی شروع به نوشتن کتاب معروفش «تجزیه الامصار و تجزیه الاعصار» کرد که در پنج جلد تألیف شده و به تاریخ وصاف معروف است. وی علاوه بر مقام بلند خود در نثر متکلف مصنوع، در شعر عربی و فارسی نیز دست داشته که بسیاری از ابیات و قطعات و قصاید خود را در کتاب خویش ذکر کرده‌است. قبر وی بین تکیه چهل‌تنان و حافظیه در محلی به نام باغچه سیافیه واقع است.
منبع: دائره المعارف فارسی، غلامحسین مصاحب