قطب‌الدین محمود بن مسعود بن مصلح کازرونی شیرازی (۶۳۳ ه.ق – ۷۱۰ ه.ق) یکی از علمای ایرانی قرن هفتم و اوایل قرن هشتم هجری است که نقش مهمی در گسترش حکمت و فلسفه، علوم طبیعی، پزشکی و هنر داشته‌است. وی فرزند مولانا ضیاءالدین مسعود بن مصلح کازرونی پزشک معروف و از مشایخ صوفیه بود که در سال ۶۳۳ قمری در کازرون پا به عرصه هستی نهاد. وی علاوه بر شاگردی پدر از محضر بزرگانی چون شمس‌الدین کیشی، خواجه نصیر طوسی و نجم‌الدین کاتبی بهره فراوان یافت تا آنجا که علاوه بر پزشکی، بر علوم دیگری چون ریاضی، فلسفه، علوم ادبی، دین‌شناسی، موسیقی، نواختن رباب و سرودن شعر، بازی شطرنج و فنون شعبده‌بازی به چیرگی شگفت‌انگیزی دست یافت. دره التاج آخرین کتاب وی به زبان پارسی است که در علوم مختلف ارائه شده است. آرامگاه قطب الدین شیرازی در مقبرةالوزرای چرنداب تبریز واقع است.
مرجع: شرح حال علامه قطب الدین محمود بن مسعود شیرازی، محمدتقی میر