شهید سرلشکر حاج عبدالرسول استوار متولد شهر کوار و بزرگ شده شهر شیراز بود. او از شاگردان و نزدیکان شهید محراب آیت الله دستغیب(ره) و از جوانان انقلابی شیراز به شمار می رفت. حاج عبدالرسول از ابتدای جوانی با شروع دفاع مقدس عازم جبهه های غرب و جنوب شد و در لشکر ۱۹ فجر و تیپ مستقل ۳۵ امام حسن (ع) به عنوان فرمانده گردان، مسوول اطلاعات و عملیات لشکر، فرمانده تیپ مستقل به دفاع از کشور پرداخت و بارها مجروح و مصدوم شیمیایی شد. مسوولیت آموزش و اطلاعات نیروی زمینی سپاه، موسس نیروی ویژه صابرین سپاه، فرماندهی قرارگاه مدینه منوره در جنوب کشور و فرماندهی قرارگاه حمزه سیدالشهداء در شمال غرب کشور از جمله عرصه های خدمت همرزم سردار سلیمانی پس از دوران دفاع مقدس بود. او همزمان در کنار فرماندهی و مسوولیت هایش در سپاه، تحصیلاتش را در مقطع کارشناسی ارشد در رشته جغرافیای نظامی، در دانشگاه امام حسین (ع) به پایان رساند. پس از آن در عرصه های فرهنگی کشور مسوولیت مدارس سپاه را عهده دار شد، مسوولیت پیاده سازی الگوی طرح تحول و سند چشم انداز نظام آموزشی مدارس کشور به او واگذار شد. هم چنین در سال های آخر عمر پربرکت خویش مسوولیت موسسه راهیان کوثر را در کشور بر عهده گرفت و پژوهش هایی را در داخل و خارج از کشور در زمینه مسایل آموزشی انجام داد که حاصل این پژوهش ها کتابی با عنوان «معلم» است که تاکنون راهنمای تدریس معلمان در موضوعات آموزشی- دینی قرار گرفته است. شهید استوار در سال های ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۸ به صورت مداوم و مقطعی در سوریه حضور داشت و در دفاع از حریم اهل بیت (ع) در مقابل گروه های تکفیری، دوشادوش سرداران شهید حاج قاسم سلیمانی و حاج حسین همدانی در سوریه و عراق مجاهدت کرد. او در سوریه فرمانده یگان های دفاع وطنی و مسوول کمیته بازسازی ارتش سوریه بود و ستاد بازسازی ارتش سوریه را ایجاد کرد تا فعالیت های مستشاری ایران در سوریه را به کمترین میزان برساند. شاخص ترین عملیات های او در نبل الزهرا و چندین منطقه از اطراف حلب بود که به خاطر طراحی و فرماندهی عملیات توسط او، این مناطق به سرعت آزاد شد. سردار استوار اواخر تابستان ۱۳۹۹ در ماموریت اخیر و مستشاری خود در کشور عراق به کرونا مبتلا گشت و ناچار برای مداوا به ایران بازگشت و به دلیل مصدومیت شیمیایی دوران دفاع مقدس، با شدت یافتن بیماری در بیمارستان بقیه الله (عج) تهران بستری شد. سرانجام پس از تحمل دردهای فراوان نتوانست در برابر این بیماری مقابله کند و بعد از ۷۵ روز اغماء، مصادف با ۱۵ آذرماه سال ۱۳۹۹ به شهادت رسید و به یاران شهیدش پیوست.
مرجع : بنیاد شهید استان فارس