باغ ملی

باغ‌سازی پدیده هنری است که از زمان‌های گذشته همواره جز فرهنگ انسان‌ها به ویژه ایرانیان به شمار می‌رفته است. دلبستگی نیاکان ما به ساخت باغ‌های بزرگ در درون و یا برون از شهر‌ها و نیز ساخت باغچه در خانه‌ها، پیش از هر چیز باید انگیختهٔ (: معلول) محیط گرم و خشک بخش زیادی از سرزمین ایران دانست. در کشاورزی ایران، باغ به معنای ویژه (: خاص) آن، به می‌دانی (: محوطه‌ای) دیواربست (: محصور) دارای انواع درختان و درختچه‌ها به کار برده می‌شود و از زمین‌های زیر کشت جدا (: متمایز) است. باغ‌سازی ایرانی بر اصل شبکه‌بندی سامانمند (: منظم) و تقسیم فضا به بخش‌هایی با شکل هندسی به کمک خیابان‌ها و جوی‌ها انجام یافته است. شهر شیراز نیز از دیرباز دارای باغ‌های و بوستان‌های بسیاری بوده که هریک بیانگر روش و شیوهٔ مِهرازی (: معماری) و باغ‌سازی دوران خود بوده‌اند. شیراز دارای بیش از دو هزار باغ قدیمی بوده که هم اکنون تنها شمار کمی از آنان پای برجا مانده است که از این میان می‌توان باغ‌های جهانی اِرم، ملی، دلگشا، جهان نما، باغ فرزانه، باغ ایلخانی، باغ قوام و… را نام برد. مرجع : https://www.fafarschto.ir/att.html?ln=fa&at=129