میرزا محمدشفیع شیرازی ملقب به میرزاکوچک و متخلص به وصال در سال 1197 ه.ق در شیراز چشم به دنیا آمد. او در ابتدای کودکی پدر و مادر خود را از دست داد و نزد دایی اش میرزاعبدالله بزرگ شد. میرزا محمدشفیع از جوانی به شاگردی میرزاابوالقاسم سکوت پرداخت و ابتدا مهجور تخلص نمود ولی با توصیه استاد خود تخلصش را به وصال تغییر داد. وصال شیرازی از جمله هنرمندان بزرگی است که در شعر، نقاشی و خوشنویسی کم نظیر است. دیوار اشعار او نزدیک به 30 هزار بیت دارد و از جمله آثار وی بزم وصال و اتمام مثنوی فرهاد و شیرین وحشی بافقی است. او خط نسخ، نستعلیق و شکسته را به استادی می نوشت و از راه کتابت قرآن امرار معاش می نمود. آثار خوشنویسی او امروزه زینت بخش موزه های ایران و جهان است. وصال دارای 6 پسر به نام های احمد وقار، محمود حکیم، محمد داوری، ابوالقاسم فرهنگ، اسماعیل توحید و عبدالوهاب یزدانی بود که همگی شاعر، خوشنویس و نقاش بودند. وی سرانجام در سال 1262 ه.ق از دنیا رفت و در حرم مطهر شاهچراغ (ع) به خاک سپرده شد.
مرجع: گلشن وصال، علی روحانی وصال