آرامگاه سید تاج الدین غریب

بقعه سید تاج الدین غریب از بقاع متبرکه شیراز است که پیش از دوره قاجاریه در نزدیک دروازه کازرون احداث شده است. این بقعه ، آرامگاه جعفربن فضل بن جعفربن علی ابن ابی طالب(ع) ملقب به «تاج الدین » و «غریب» است . همچنین مقبره محمدبن حسن مثنی ابن حسن بن علی بن ابی طالب(ع) نیز در این مکان قرار گرفته است. در این بقعه که دارای گنبدی نیلوفری است روبه شمال و درکوچه ای منتهی به بازار میوه فروش ها قرار گرفته است. در سر در ورودی نیز کاشی هفت رنگ استفاده شده و بر روی آنها تصاویر گل و بته نقش بسته است. بر روی برخی از آنها نیز آیات قرآنی و احادیث به خط ثلث نگاشته شده است. بر روی برخی دیگر تصاویر وقایع کربلا نقش بسته و در پایان نیز تاریخ 1310ه.ق قید شده است. بر روی در ورودی که چوبی است ومنبت کاری شده نیز احادیثی به صورت منبت نقش بسته است. بر بالای در، پنجره های مشبک از قطعات چوب و شیشه رنگی وجود دارد. در پشت در، یک هشتی وجود دارد که کاربندی شده و دارای گنبدی کم خیز است. در این بقعه، حیاطی به شکل مربع وجود دارد که در وسط آن حوضی سنگی که حوضی کوچک تر در آن است قرار دارد. اطراف حیاط را نیز درختان اکالیپتوس ، بید و چنار پوشانده است. روبه روی در، ورودی حرم و حسینیه قرار گرفته است. در جلو حرم، ایوانی به عرض 4متر و طول 16متر قرار دارد که کف پوش آن سنگ مرمر است و سه جرز آجری در جلوی آن قرار گرفته است. ازاره جرزها از نوع سنگ گندمک بوده، حجار ی شده است. روی بدنه ستون ها و طاق ایوان، کاشی یک رنگ مزیّن شده است. در پیشانی ایوان نیز، یک حدیث از حضرت محمد(ص) و چهار حدیث از حضرت علی(ع) بر روی کاشی لاجوردی نگاشته شده است. بر فراز سر در ورودی حرم که در سمت راست ایوان قرار دارد به وسیله کاشی یک رنگ ، مقرنس کاری شده است و به وسیله کاشی هفت رنگ نیز وقایع کربلا به تصویر کشیده شده است. در وسط حرم، ضریحی قلم کاری شده از جنس نقره به صورت مکعب قرار گرفته که در آن دو قبر قرار دارد و بر فراز آن گنبد قرار گرفته است. این ضریح در سال 1358 ساخته شده است. ساقه و تاج گنبد نیز از داخل مزیّن به آیات قرآنی به خط استاد نسابه بر روی کاشی با زمینه آبی می باشد. ازاره های حرم تا ارتفاع یک متر و بیست سانتی متر از سطح زمین سنگ مرمر است. بالای ازاره ها و سقف آیینه کاری شده است. در ضلع جنوبی حرم ، شاه نشین بزرگی قرار دارد که به صورت طاق و تویزه است و در سمت چپ حرمف حسینیه امامزاده، ساخته شده از آجر و سنگ قرار دارد . این حسینیه دارای چهار ستون سنگی و ده طاق نمای کوچک است. در شرق حسینیه نیز طاق نما و ایوان هایی قرار دارد که پیش از این مدرسه علمیه بوده وهم اینک مرکز امور فرهنگی است. آخرین تعمیر این حرم در سال 1377 انجام شده است ، چنان که در ضلع شرقی حیاط نیز دو اتاق جهت استقرار پاسگاه انتظامی احداث شده است. این بقعه در تاریخ 13/04/1380 با شماره 4513 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است. مرجع : https://www.fafarschto.ir/att.html?ln=fa&at=95