آرامگاه شاه شجاع

شاه شجاع فرزند مبارز الدین محمد بن امیر مظفر بود و سلسله وی(آل مظفر) جانشین اتابکان فارس گردید. وی در سال 786ه. درگذشت . آرامگاهش در شیراز و در شمال غربی حافظیه و در بلوار هفت تن قرار دارد. شاه شجاع قبل از مرگ وصیت کرده بود که جسد وی را در زمین های مصلی و در جوار قبر شیخ محمود قطب الدین به امانت دفن کنند تا توسط امیر اختیار الدین کرمانی جنازه را به مدینه برده در آن جا به خاک سپارند. پس از مرگ وی به دلیل اختلافاتی که بین جانشینان او به وجود آمد وصیت او عملی نشد و در همان جا باقی ماند. بعدها در زمان کریم خان زند و در سال 1192ه.ق یکی از درباریان به نام میرزا محمد کرمانی متخلص به ظفر که از نوادگان شاه شجاع محسوب می شد. درصدد ساختن بقعه ای بر روی قبر و تجدید بنای آرامگاه برآمد ولی فرصت و زمینه لازم برای تحقق این امر فراهم نشد و چون سنگ قبر شاه شجاع را برده بودند، به دستور کریم خان ، سنگ تراشیده شده و مرغوبی بر روی قبر نصب شد و بر روی آن با خط نستعلیق عالی این عبارات در 21 سطر نوشته شد: «هوالحی الذی لایموت. هذا مدفن السلطان العادل الباذل المرحوم المغفور شاه شجاع المظفری و وفاته فی سنه ست و ثمانین و سبعمائه من الهجریه کما قال العارف السالک شمس الدین محمد حافط علیه الرحمه حیف از شاه شجاع! و تجدید مزاره فی شهر ربیع الثانی 1192» در سال 1338 توسط انجمن آثار ملی، گنبدی از کاشی های فیروزه ای بر روی قبر وی ساخته شد. این گنبد بر 4ستون استوار است و فضای داخلی آن کاشی کاری و معرق کاری شده است. بنای آرامگاه بر روی صفحه که سه پله از سطح زمین اختلاف ارتفاع دارد تأسیس شده است و از چهار گوشه آن چهار ستون مایل با سنگ های سفید، به گنبد آبی رنگ آن متصل شده است. 4 کتیبه شامل تاریخ بنا و اشعاری از شاه شجاع و حافظ که در مدح شاه شجاع سروده بود ، در قسمت بیرونی گنبد و به خط نستعلیق بر روی کاشی نوشته شده است. کتیبه های درون گنبد به شرح زیر بر روی کاشی نوشته شده اند: کتیبه شمال شرقی: طره شاهد دینی همه پند است و فریب عارفان بر سر این رشته بجویند نزاع عمر خسرو طلب از نفع جهان می طلبی که وجودی است عطابخش و کریم و نفاع مظهر لطف ازل روشنی چشم امل جامع علم و عمل،جان جهان، شاه شجاع «حافظ» کتیبه شمال غربی: بسمه تعالی شأنه شیوه عشاق نباشد خروش گر به مثل خون دل آید به جوش بلبل از آن خار جفا می خورد کاو به گلستان ننشیند خموش پیرهن صبر قبا کرده هجر ای دل سرگشته سراسر مپوش هر که چون من شربت دوری چشید زهر هلاهل بودش همچو نوش تازه حدیثی بشنیدم ز عشق زان سخنم صبر برفته است وهوش کای به غم دوست چنین مبتلا پند خردمند نکردی به گوش دل که اسیر است مبادش خلاص سر که فدا نیست، مبادا به دوش *** دلا ملک ما عالمی دیگر است که بس مختصر آمدم این جهان به آزار موری همه همه ملک جم نیارزد بر همتم رایگان «شاه شجاع» کتیبه جنوبی غربی: بسمه تعالی شأنه ای دل صفای عشق از این خاکدان مجوی یک ذره کیمیای وفا از این جهان مجوی بیزار شو ز مردم و آزاد شو ز خویش وز مرد و مردمی و مروت نشان مجوی سیمرغ وار گوشه نشین باش زینهار! با زاغ و با زغن منشین و آستان مجوی بنیاد چرخ بر سر آب است چون حباب بگذر ز باد و هیچ در این جا مکان مجوی گر تیغ برکشد سر تسلیم از او بکش ور نقد عمر می دهدت رایگان مجوی چون بافتند خز وجود تو را ز خاک ترک کلاه اطلس خود ز آسان مجوی در چاه وحشت است تو را یوسف ای عزیز بوی قمیص از گذر کاروان مجوی «شاه شجاع» در جنب آرامگاه ، بنایی آجری وجود دارد که در حال حاضر به عهنوان کتابخانه انجمن آثار و مفاخر فرهنگی فارس مورد استفاده قرار می گیرد. آرامگاه شاه شجاع در تاریخ 18/9/1354 با شماره 1169 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. مرجع : https://www.fafarschto.ir/att.html?ln=fa&at=97