بقعه باباکوهی

بقعه باباکوهی از بقاع دوره دیلمیان در شیراز است که در دامنه غربی تنگ الله اکبر در یکی از غارهای کوه صبوی واقع شده است. این بقعه متعلق به شیخ ابوعبدالله محمد بن عبدالله شیرازی معروف به ابن باکویه و مشهور به باباکوهی(337-442ه.ق) عارف شیرازی است. در وسط کوه صبوی غاری است که در جلو آن ایوانی با سنگ و گچ ساخته شده است. چند اتاق سنگی و گچی و چند درخت و باغچه سرسبز نیز در اطراف ایوان وجو دارد. در این ایوان قطعه سنگی وجود داشته که شیروانی بر روی آن عباراتی نگاشته و در پایان تاریخ 1235 را ذکر نموده است. در کنار این ایوان، چشمه آبی نیز قرار دارد که به حوضی وارد می شود. بالاتر از چشمه و اتاق ها، اتاقی است که مقبره باباکوهی در آن واقع شده است. در سال 1257ه.ق مؤید الدوله طهماسب میرزا حاکم فارس، اتاق و گنبدی در این محل بنا کرد. بر سنگ قبر باباکوهی، عباراتی نگاشته شده است و در پایان نیز تاریخ 1001 ه.ق ذکر شده است. این سنگ قبر توسط فرهاد میرزا معتمد الدوله حاکم فارس بر روی قبر وی نصب شده است. بالاتر از مقبره باباکوهی ، مقبره کوچک علی قرار گرفته است. بقعه باباکوهی در سال های اخیر توسط اداره کل اوقاف و امور خیریه فارس بازسازی شده است. این بقعه در تاریخ 25/12/1379 با شماره 3285 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است. مرجع: https://www.fafarschto.ir/att.html?ln=fa&at=54